Ondanks het feit dat het allemaal langzamer en moelijker gaat dan ik in eerste instantie dacht, vind ik toch dat er een grote vooruitgang in zit.

De grootste en meest zichtbare is mijn, uit het water komen. Iemand die het voor het eerst ziet zal denken wat een gestuntel, maar degene die mij twee maanden geleden uit het water moesten halen zijn net als ik aangenaam verrast. Het voelt voor mij soepel en moeiteloos.

Medicijnen afbouwen gaat ook langzamer dan gehoopt, maar het gaat wel. Ik heb alleen in de nacht nog 600 mg. Ontwenningsverschijnselen zijn denk ik het zwaarst.

Ik ga elke morgen 15 minuten in het ijsbad en ik voel mij de hele dag prima, geen pijn. Maar gister kon ik niemand vinden om mee te gaan. Nou ja een dag zonder moet makkelijk kunnen.

Dat was iets minder makkelijk dan dat ik dacht, het was redelijk uit te houden wat de pijn betreft maar ik was vreselijk moe. Het was net alsof mijn lijf enorm hard aan het werk was om weer met de pijn om te gaan en dus viel ik steeds in slaap.

Gelukkig vanmorgen weer naar coronelsports en heb ik vandaag weer een topdag.