De komende keren ga ik het bad in met Daisy. Nou ja, ik ga het bad in en Daisy is mijn persfotograaf voor de nodige filmpjes en foto's. En mijn personal trainer om de tijden in de gaten te houden en lifeguard om me uit het water te helpen en mantelzorger die me helpt met omkleden. Heel veel belangrijke taken, al zeg ik het zelf. Dan heb ik het toch maar makkelijk, ik ga alleen maar liggen ontspannen in het bad.

Het fijne van de afgelopen keren is dat ik nu met zekerheid kan zeggen dat het minstens een 3,5 tot 4 uur duurt voordat de prikkende pijn terugkomt. En zelfs als ik het weer voel is het in het begin nog zachter, minder irritant. Het is niet gewoon een hoopvolle gedachte, het is echt waar. Onnodig te melden natuurlijk, dat ik dat geweldig vind.

Er gaat nu wel van alles om in mijn hoofd. Het is net alsof er een klein stemmetje in mijn hoofd is gekropen dat als ik wakker word 's morgens gelijk roept, laten we lekker het ijsbad ingaan. En zolang coronelsports mij daar de mogelijkheid voor geeft doe ik dat ook lekker.